ölüm

bugün mahalleden tanıdığım birinin öldüğünü duyunca şok oldum...
daha dün adamla bakkalda karşılaşmıştım..kendisi alkol bağımlısı biriydi ama iyi bir insandı...allah rahmet eylesin.....
düşünüyorumda biz insanlar birbirmizi asla kırmamalıyız diye ama bunu sadece ölüm korkusu duyduğumuz anlarda düşünüyoruz
ölüm gerçekten çok tuhaf..bir gün bende gidicem..arkamdan şöyle biri vardı bir zamanlar diyecekler...
düşününce bir tuhaf oluyorum resmen.......

 

dahada acısı, bu konuşulanların tümünü duyacağız.

 

Dünyanın ne kadar boş heveslerle dolu olduğundan bahsedilir bu bana çok saçma geliyor ama bir yakınınız tanıdığınız vefat edince gerçekten de bunun ne kadar doğru olduğunu o zaman anlıyorsunuz.Ölümün de Allah hayırlısını nasip etsin.İnsanlar yaşattıkları gibi ölürmüş , büyük dikdatörlere bakın sonları feci olmuştur(Stalin in köpek gibi hırlaması ve yüzünün korkunç şekli,Saddam ın hazin sonu)

 

bazen yeyip içtiklerimden rahatsız oluyorum. mesela artık supplement kullanmıyorum diyecek kadar azalttım supplement alımını.

ayda 150 ytl verip firma sahiplerini zengin etmek yerine ne olduğunu söylemek istemediğim daha hayırlı işler yapmaya çalışıyorum.

ölüp gittiğimde bedenimden geriye eser kalmayacağını bilmek ve ne zaman ölüp gideceğimi bilmemek ve de giderken bu dünyada yaptıklarımın beni kurtaracağını bilmek hayata bakış açımı belirliyor.

dileyen dünyayı çok sever, dünyaya adeta tüm benliğiyle tutunabilir. daha önce söylediğim gibi ben pamuk ipliğiyle tutunanlardanım.

son olarak, mudkicker in dünyadaki şarap la karıştırdığı içeceğin, tadı çok hoş olan bir şerbet olduğunu okumuştum.

artık espriyle mi yaklaşmış bilemiyorum ama, gerçekten yazdıklarında ciddi ise onun adına üzülürüm.
(samimiyetine sığınarak söylüyorum bunu. yoksa "bana ne" olduğunun farkındayım )

 

zero arkadaşım hiç yakınından birini kaybettinmi? ölümün soğuk nefesini hiç hissettinmi?ayrılığın acısını ancak yaşayan bilir evet ben yaşadım hiç kimse sevdiğinin yok olduğunu kabullenemiyor derdi veren Allah dermanınıda veriyor ama zamannnnn ,zamanla acılar biraz gömülüyor sanki ama asla unutulmuyor her an seninle oluyor,hayat şartları insanı öle bi çarka alıyorki insan kendini bile unutuyor,elbette bizde ölünce arkamızdan konuşulacak şöledi böledi gibi ama bi gerçek varsa oda nasıl biri olduğunu dürsütçe söyleyecekler iyise iyi kötüyse kötü çünki giden gitmiş artık neyi değiştirecekki yalan onun için her zaman dürüst ,dost,saygılı olmalı ve her zaman yardıma muhtaç olanlara yardım etmeliyiz büyüklerimizde saygıyı küçüklerimizden sevgiyi eksik etmemeliyiz iş işten geçmeden ,kısacası insanlara değer vermeliyiz , topraktan geldik toprağa gideceğiz elbetteki önemli olan yaşadığın sürece kimsenin kalbini kırmamaktır şu yalancı dünyada herşey yalan bir ölüm gerçektir.
Hayırlı ve gönlünce sağlıklı,mutlu,sevdiklerinle birlikte uzun ömürler dilerim...
Sağlıcakla dostça kal....

 

insanın bir tanıdığı ya da yakını öldüğünde kalbinde 40 mum yanar ve acı verirmiş. zamanla bu mumlar birer birer sönermiş ve en sonunda da tek bir mum kalırmış. o mum sen ölene kadar hiç sönmezmiş. yani ilk günki acı olmasa da hep insanın kalbinde bir acı muhakkak olurmuş.


hepinize sevdiklerinizle ve dostlarınızla uzun ve sağlıklı ömürler dilerim.........

 

Ölümle ve ötesi ile ilgili sayıgıdeğer arkadaşlarımızın yazdıklarını okudum. Benim de eklemek istediğim; Her canlı(veya nefis) ölümü tadacaktır!!!

 

ölüm ölüm dediğin nedir ki sevdiğim ben senin için yaşamayı göze almışım diye bir söz vardır.

esasında ölüm korkulacak bir şey değil ama

eğer ölüm kaçınılmazsa neden uğraşıyorum ne zaman geleceği belli değil.

can çekişmek nasıl birşey bir şey hissede biliyor musun?
ölüm nasıl birşey ekran ne oluyor kararıyor mu?
ben şimdi ölünce ne olacak hiç bilmiyorum sor gu sual melekleri ne diyecek?
sonra kıyamate kadar o kadarcık kabirde neler çekeceğim.
etimi yiyen parazitleri hissedecek miyim.
nede olsa daha önce hiç ölmedim bilemem bunları
sonra cennete mi gidecem cehennememi?Hangisini hak ettim?

(ya insan kendi ölüsüne bile kıyamıyor)

bu soruların cevabını bilmek insanı çok rahatlatırdı.
rüyada bile ölmek insanın ödünü patlatıyor. bir daha uyumaya korkuyor insan. rüyamda askerim bir çatışmadayım düşmanla burun burunayız. ve güm ben rahmetli, yerde. sonra savaş bitiyor ama görüyorum neler oluyor neler konuşuluyor duyuyorum ama hiç bir tepki veremiyorum. saonra mezar...
Allah ölümünüzüde güzellerinden etsin.

 

Olmak ya da olmamak...

 

Konu hortlamış Gerçekten çok garip karasan yazmış ki senden sonra yaşayacak bir şeyler eser vb bırakmak insanı avutabilir öbür arkadaşın ise cevabına bak nerde o sinemacılar nerde o filozoflar hepsi öldü değmez diyor bende burada ona diyorum ki sende sporu bırak ozaman hiç biiir şey yapma nasılsa öleceksin....Herkes hesapta kayıtsız şartsız inanıyor ama ölmeye geldimi kimse ölmek istemiyor madem kuşku bile duymayacak kadar sağlam inancın var ozaman korkmanı gerektirecek bir şey yok....Yani bakıyorum burada bile hiç bir fikre saygısı olmayanlar hangi kesimden hemen belli oluyor.....

 

Öyle bakarsak işimiz kolay değil! Bir gün sigara bağımlılığı olan birisi girdiğimiz muhabbetin devamında sen şimdi günde iki saat spor yaparak o verdiğin iki saatin karşılığı olarak iki saat ömrün uzuyor mu diye sormuştu ve devam etmişti ya da ben on dakika sigara içsem ömrüm on dakika kısalıyor mu diye de sormuştu. Düşüncesi basitti işte, iki saat eziyet çekip iki kadar saat ömrüm uzamayacak ya da on dakika sigara içtim diye on dakika kadar ömrüm kısalmayacak diyordu ki düz mantıkla bakıldığında haklı bir aforizmaydı. Şaka gibi...

 

sen deseydin ki ben 2 saat sporla hayat yaşıorum sen 10 dk sigarayla bir ömür eziyet çekiyorsun

 

Kerem Sezgin haklısın ama 7/24 kafası dumanlı adama bir şey demeye gerek görmedimdi, daha da karşıma çıkmadı.

Ölüm dahil olmak üzere herhangi bir şeyden bir süredir korkmamaya başladım. Sebebi ise korku denen ne varsa üstüne yürümek ve sağlıklı bir şekilde herşeyde sınırları arayıp denemek olarak görüyorum ve en önemlisi pozitif davranışlarla düşünceler içinde bulunup olduğu gibi kabul edip ona göre eyleme geçmek gibi hemen hemen herkesin bildiği şeyleri hayata geçirebiliyor olmak belki de. Misal vermek gerekirse pedallarken vücutta bir yanma hissedilir ve yüksek mesafeler kat edilse dahi o sonlara yaklaştıkça bırakmak istenir, o an bırakılsa sadece yolda olmaktan mutlu olabilinir ama esas haz olan sonu görememek üzer. Az acıya tahammül edildiğinde ise sonundaki o mutluluk o acının çok üstünde olur. Ağırlık kaldırırken de akli ölçüler içinde yine zorlamak keyifli. Fiziksel direncin yükselmesi korkuları da minimize ediyor. Tabii nefes telkinleri ve pozitif davranışların da dirence katkısını unutmamalı. Motivasyon yaşanıyorken başarılamayacak başarı göremiyorum. Yeter ki içimizdeki o enerji hep var olsun. Olmadığı gün bu dünyada yaşıyor sansalar bile zaten ölmüşüzdür.

Muhabbetler daim olsun. Selamlar...

 

bugün ölümü bende düşünmüştüm ve şimdide bu konuyu gördüm. ölümü düşündüğümde body yapmaktan soğuduğumu hissettim, nasılsa ölücem kaslı veya kassız ne fark eder, güzel rahat rahat yaşamak varken neden boşu boşuna kendimi yoruyum.. gibi sorular sordum kendime

 

Ölüm; başka bir diyara geçiş sadece ...
Geçici bir ayrılık !

 

Setenay haklısın, ölüme daha bir hazır görünenlerin yaşlandıkça gençleşmeleri bu yüzdendir belki de. Ölüm bir miladsa milada yaklaşan yıllar da ufalır değil mi?

 

"Milad"

Ben bu sözcüğü bu bağlamda hiç düşünmemiştim; çok güzel
Aynen katılıyorum.
Nerede yaşıyoruz; Dünya...

hepimizin sonu belli; ii bir insan olmak gerek

 

bence anne-baba ayrılmasıda bir ölümdür... ikisininde acısı derindir... ikisinde de ayrılıktan değil bir daha eski günlerdeki gibi yaşanılan anların olamayacağından... belki de çok güzel olduğu zannedilen ama aslında o kadar da güzel olmayan o anların...

 

Evet, bu da bir bakış açısı tabii ama önemli olan bence ayrı da olsa hayatta ve de "sağlıklı" olmalarıdır.

Eğer eşler ayrılmışsa, zaten anlaşamadıklarına kanaat getirmiş olmalılar.
Mantıklı olan buysa eğer, eminim ki çocukların görmek ve de yaşamak istemedikleri şeyler paylaşıyorlardır.

Bu durumda yapılması gerekilen yapılmıştır.
Dünyanın sonu değildir; bilhassa sağlıklı olandır.

Bence tabii

 

duygu boyutunda bakarsak olaya, her ikiside aynıdır... kendimden örnek verirsem babamın kendimi bildiğimden beri bana karşı gerçekten sevgi vermemiştir... öper, sever (kafamı okşar) konuşuruz vs vs fakat tam bir arkadaş gibi... Allahı var fiziksel şiddet göstermemiştir... fakat duygusal olarak aradığım 'baba' sevgisini bulamadığım için duygusal işkence çektirmiştir... ben 17 yaşında biri olarak maddi açıdan batmış duygusal olarak zaten bir şey vermemiş bir babayı (ki bir sürü tanıdığım arkadaşımda böyle düşünmekte kendi babalarıyla veya anneleriyle ilgili) hiç var olmamış olarak görebilir... ama eğer fiziksel bir bedenden bahsediyorsak tabii ki de dediğiniz gibidir...

boşanma konusunda dünyanın sonu değildir demişsiniz ki bir yakınınız öldüğünde de dünyanın sonu değildir...

sanırım çok duygusal bakıyorum olaylara...