Çevremdeki insanlar.

Arkadaşlar öncelikle benimle aynı problemi yaşayan var mı yok mu herhangi bir bilgim yok. Benim şöyle bir problemim var. Günümün her anı ayrı sıkıntılı geçiyor ve bu benden dolayı kaynaklanan bir şey de değil. Hep çevremdeki insanların yapamadıkları şeylerden ben sorumlu oluyorum. Bu itiraz edebileceğim şeyler de değil. Herhangi birisiyle bu konuyu konuşmak istiyorum. Ancak bu insanlar benim düşüncelerimin zıttını söyledikleri için artık kimseyle de konuşmuyorum. Ne yaşıyorsam bende kalıyor. Ha şöyle bir şey var şimdi sen yanlış söylersin karşındaki insan senin zıttın olarak doğruyu söyler. O ayrı bir şey ancak benim durumum da ben doğruyu söylüyorum. İnsanlar kendilerine doğruymuş gibi geleni söylüyorlar. Bu defa onların görüşlerini de dinleyince 1 olan derdim 2 oluyor. Çevrenizdeki en yakın arkadaş çevrenizi veya aileniz gibi düşünün ancak bu kişilerle bile konuşamıyorsun. Çünkü; anlayabilecekleri bir şey olduğunu sanmıyorum. Hem de 2 dakika bir şey konuşmaya kalksak hemen karşımdaki insanın tavrını falan kendi kafamda değerlendiriyorum ve kendimi mal yerine koyuyorum. Bu nedenle çevremde o kadar insna olmasına rağmen kimseye bir şey anlatamıyorum. Büyük problemler yaşıyorum. Tavsiyede bulunabilecek birileri var mı lütfen ?

 

Anlaşılmayı bekleme.Ben öyle yapıyorum. Doğru olduğunu düşündüğüm müddetçe fikirlerimi her yerde ifade ederim.Ama insanların anlamasını beklemem. Nasibi olan alır ve anlar.

 

Kasmaya gerek yok dostum bu tür problemleri hepimiz yaşıyoruz, ben de evde artık kimseyle adam akıllı bir konuda muhabbet edemiyorum , yani bir çok şey var ancak napalım bunlar eninde sonunda oluyor ve bunu kavramışsan yani bu işler muhabbetler istesekde istemesekde olucak mantığını kavrarsan sıkıntı yaşamazsın.. Şu an mesela ortalama 5-5.5 lt su içiyorum günde, babam diyor ki "bu suyu gereksiz yere içiyorsun, çünkü bu su senin vücuduna lazım olsa suyu içtikten sonra işemezsin, vücudun suyu kullanır dışarı atmaz" diyor Kusura bakmayın biraz argo yazdım ama bunları yaşıyor görüyorum ben.. Bu yüzden kafaya takmaya strese hiç gerek yok istesek de istemesek de bunlar olucak bu yüzden antrenmana kas inşasına devam kimse umrumuzda olmasın Bize bizden başka kimseden fayda yok, anlaşılmayı bekleme mutlu olduğuna inandığın şeyleri yap hayatını yaşa geç gitsin..

 

Kardeşim iyi güzel demişsin de şimdi senin problemin ailenle ben işyerimde ayrı sıkıntı yaşıyorum. Evde ayrı sıkıntı. Her ne kadar çevremizdeki insanları takmak istemesekte bir sınırı vardır. En azından benim için

--- Mesaj birleştirildi, 26 Eylül 2016 ---

Kardeşim benim durum inan çok farklı öyle sizdeki gibi değil. Ben düşüncelerimi yine az çok söylemeye çalışırım. Ancak işte karşımdaki insanlar sıkıntı

 

Yaz kardeş, yaz. İster bir deftere ister bilgisayarına, bir yere düşündüklerini, hissettiklerini yaz. Birilerine anlatamıyorsan eğer yazmak en iyisi. Kendi derdini kendine anlatmak farklı bir histir.

 

Şimdi bir söz var, biraz argo kusura bakmayın ama ben sansürleyerek yazayım. Dert dediğin pipiye benzer herkes kendisininkini daha büyük zanneder. Yani ben yukarıda sadece rastgele bir örnek verdim, o da ailemle ilgiliydi. Bu tür polemiklere çevrendekilerle sadece sen ve ben değil, hepimiz giriyoruz, sadece biz içimizde tutamıyoruz yazıyoruz o kadar, yoksa bunlar sadece sen, ben ve bizim gibilerin başına gelmiyor, herkes sıkıntı çekiyor hem de her yönden ve her yerden, her ortamdan. Bu yüzden kendini çok farklı sanma, sen de diğerleri gibi sıkıntı çekiyorsun o kadar. Ha bana sorarsan "sen sadece ailenden sıkıntı çekiyon" dedinya, bak benim ailem inanılmaz kalabalık, hatta net sayı vereyim babamlar 21 kardeş, ve düşün her biri kendini spor alimi sanıyor ve bana akıl vermeye kalkışıyorlar, uzun uzun yazmayayım, çok merak edersen "aileniz/babanız/eşiniz ne diyor" konusuna yazdıklarıma bakabilirsin, sınıfta ayrı çekiyorum, geçende okula yemek getirmiştim, "bak helal adam işi biliyor, protein tozu falan içmiyor, doğal besleniyor, toz kullansa kasları sarkacak" dediler, bak bu sınıf ortamımdan sadece bir örnek, beden eğitimi dersinde hoca saçma sapan bir sporcu beslenmesi anlattı, onunla ayrı tartıştım, supplementler.com'dan kreatin sipariş ettim, kargoyu getiren adam bile "protein tozu değil dimi bu? İyi iyi aferin kullanma böyle şeyler, dikkatli ol. Hasta yapıyor bunlar insanı" dedi.. Spor salonunda ayrı ayrı muhabbetler kafamın etrafında dönüyor, birisi dedi ki salonda "bir insan vg yapıyorsa ya dayak yemiştir, dayak yediği adamı dövmek için spor yapıyodur, yada karı kız için yapıyordur" dedi.. Bak bu da spor salonundan rastgele bir örnek. Daha da yazmak istemiyorum gerek yok. Demek istediğim kendini çok aşırı dertli, diğerlerini de oh güllik gülistanlık yaşıyor sanma, ha aynı şekilde ben de, bu kadar yazdım şu an ama en az benim kadar bir başkası da çekiyor, hatta daha yeni 1-2 gün içerisinde galiba cenk hoca "usandım artık" diye bir video çekti ve yaşadığı dertleri anlattı.. Bu yüzden "ben şurdada sıkıntı çekiyorum, sizin gibi değilim" deme, sadece gel buraya yaşadıklarını bizimle paylaş rahatla o kadar.. Yoksa hiç birimizin derdinin bir diğerinden öyle bi üstünlüğü falan yok.. İStesek de istemesek de olacak, dediğim gibi sıkıntı yok, kortizole gerek yok bol testo ile yolumuza devamm

--- Mesaj birleştirildi, 26 Eylül 2016 ---

[QUOTE="Constance, post:

 

Sende haklısın spor konusunda herkesin kendi bir egosu var. Spor ile ilgili dertler bitmek bilmez özellikle de Türkiye'de iken. Herkes göbekli ve kel olduğu için saçlı ve kaslı birini gördüklerinde uzaylı görmüş gibi oluyorlar. Sen kimseyi takma sonuçta insan bunlar

 

hocam benim her meseleyi konusabildigim tek bir arkadasim var ama yeri geliyor o bile anlayamiyor beni. Kendi basimizin caresine bakmak zorundayiz. benimde basim dertten kurtulmuyor hic, en kotu hissettigim zamanlarda dahi su spor bana o kadar yardimci oluyo ki. bilmiyorum ayni tutkuyla mi yapiyosun bu sporu ama yapmiyosanda tutkuyla yapacagin bi is insani tum kotu durumlardan cikarabilecek gibi hissediyorum ben.

dipnot olarak sunu eklemek istiyorum belki bazilariniz inanmaz ama ; spora zorunlu 1-2 ay ara verip geri basladigimda bench pressin son set son tekrarindan sonra gozumden yas gelmisti mutluluktan.
VUCUT GELİSTİRME HARİKA BİSEY!

86.400 saniye.

 

Haha Neden inanmayalım yav Vücut geliştirmeyi aşkla, müthiş bir bağımlılıkla yapan herkes inanır bu dediğine. Gerçekten harika bir duygu bu ağlama işi Hep filmlerde izler görürdüm mutluluktan ağlamak nasıl olur diye, ancak ben de bizzat bir çok vücut geliştirme sayesinde mutluluktan ağlama olayını yaşadım, çok harika bir his İnsanın eli ayağı titriyor ağlarken, bir anda terliyor falan çok harika

 

Yok ya bende ağlamak olmuyordu bir hava falan geliyordu sürekli daha iyi olduğumu biliyordum