250.000 askerimiz 91 sene once bu vatan için bizler için bir dakika bile düşümeden hayatlarını kaybettiler... Hepsinin ruhu sad olsun :cry:
Bu konuyu kim açmışsa helal olsun inanınki çok duygulandım bugun muhabeti geçti şimdiye kadaki dünyanın gördüğü en buyuk donanmaya sahip duşman ordusuna karşı koyan yurtdaşlarımız bugun ne kadar anıyoruz değilmi Yüce Rabbim hepsinden razı olsun inanınki saçma gelecek ama hepsine bir Fatiha okuyalım.Yazımın sonu ingiliz genaralinin sözleri ile bitiriyorum ''2 gun sonra İstanbul'dayız Türkler bu donanmayı görünce iperlerinden kaçaçak yer arayacaklar 2 gun sonra 5 çayımızı İstanbul'da içecez'' Biz buradayız 5 çayı içmeye biraz geç kaldınız 91 sene kadar.
Çanakkale Şehitlerine Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyâda eşi? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi. -Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya- Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı' Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi! Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer. Yedi iklimi cihânın duruyor karşına da, Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk: Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ... Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ! Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-i asil, Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyle, sefil, Kustu Mehmedciğin aylarca durup karşısına; Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına. Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz... Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz. Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb, Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb. Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı; Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı; Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin. Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam, Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam. Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer; O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer... Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak, Boşanır sırtlara vâdilere, sağnak sağnak. Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller, Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller. Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere, Sürü halinde gezerken sayısız teyyâre. Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler! Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından; Alınır kal'â mı göğsündeki kat kat iman? Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm? Çünkü te'sis-i İlahi o metin istihkâm. Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler, Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer; Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedi serhaddi; 'O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme' dedi. Asım'ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek. Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar... O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar, Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi... Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın? 'Gömelim gel seni tarihe' desem, sığmazsın. Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb... Seni ancak ebediyyetler eder istiâb. 'Bu, taşındır' diyerek Kâ'be'yi diksem başına; Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına; Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namıyle, Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle; Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan, Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan; Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına, Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına, Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem; Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem; Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana... Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana. Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini, Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i, Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran... Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın; Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın; Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın...Heyhât, Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât... Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber. Mehmet Akif Ersoy
Milli duyguları yogun tum sporcu arkadaslarımla beraber hepsini rahmetle anıyorum biz ataturkun evlatları olarak sonuna kadar bu milletin hizmetindeyiz bir erkegin askerliği 18 ay degildir vatanını sevmek iyi esnaflık yapmak ailesine bakmakta bir askerliktir bizim askerliğimiz ömür boyudur keske o gunlerde yasayıp canımı seve seve feda etseydim sehitlerimiz o kadar yuce insanlarmışki allah her kese bunları nasip etmez dedelerimizi saygıyla anıyorum
abıcım cok ıyı bır konu acmıssın bıze sehıtlerımızı hatırlattın duygulandırdın butun sehıt anne ve babaların ellerınden operım onlar hıc uzulmesın onların evlattaları olmedı allah onlara guc kuveet versın selametle
Çanakkaleye gidin arkadaşlar.Gitmeden o ruh anlaşılmaz.Çok farklı bir olay.Ben gittim.Çok şey değişti.İngiliz subay savaştan sonra anlatıyor. 'savaşın en şiddetli anı.siperler arası 8 metre.Nasıl olduysa ingiliz subaylardan biri vurulmuş ağır yaralı siperler arasında kalmış orta yerde acıdan feryat figan bağırıyor.Bir kolu da kopmuş.Ama kimse kafasını çıkarmaya cesaret bile edemiyorki.Tam bu anda türk siperlerinden sopanın ucuna takılmış beyaz bir çamaşır sallandığı görülüyor.dev gibi bir türk eri elleri havada anzak siperine doğru yürüyor.Subaya yaklaşıyor.Ne büyük bir cesaret.Bir anne şefkatiyle subayı kucaklıyor.Siperlerde öyle bir gerginlik varki anlatılmaz.Herneyse türk askeri yaralı subayı bir kuş hafifliğinde anzak siperlerine bırakıp geri dönüyor.Silahını alıyor ve savaş tekrar başlıyor.' işte diyor ingiliz subay biz böyle cesur insanlara yenildik.
Mehmet Akıfın dızelerını okurken aglamamak ıcın kendımı zor tuttum,bır onemlı noktanın daha farkında olmalıyız ayrıca; Gecenlerde bulgarıstandakı turklere jıvkof zamanında uygulanan zulum sebebıyle Turkıyede duzenlenen ordu sofyaya mıtınglerınden ve bızım donemın basbakanı Ozalın sabrımızı tasırmasınlar yoksa sabah kahvemı sofyada ıcerım demesıyle gerılımın bıranda dususunden bahsedıyorduk.MIlletımızın gucune tarıhıne vakıf olmayan bırısı oyle bır sey mumkun olmazdı, rusyadan destek alıyordu ruslar bızı dumduz ederlerdı falan dedı.Ancak o ruslarkı bızım gucumuzu tarıh boyunca bılen , gecmıste defalarca savastıgımız ruslar daha sonra kıcıkırık afganıstanı senelerce debelenıp kontrol altına alamadılar, karsılarında Turk yoktu ancak vatanını savunan Afganlar bıle kok sokturdu onlara. Ayrıca gene gunumuzun Amerıkasının gucunu yere goge sıgdıramayıp her turlu konuda hersey bızdekı secımlerın galıplerınden tut butun dunyadakı herolaya kadar amerıkanın kontrolu altında oldugunu dusunenlerde gene zamanında vıetnamda nasıl basa cıkamadıklarını unutmasınlar. Zamanımızın savaslarının fuzelerle olacagını dusunenler son yılların savaslarının hep konvensıyonel sılahlarla oldugunu gormelıler. Tarıhı zaferlerle dolu olan ve buyuk bır kurtulus savasını kendınden bu kadar guclu bır suru mıllete karsı zaferle sonuclandıran bır buyuk mılletın cocukları oldugumuzu ve en onemlısı buyuk bır savas tecrubesı ve bırıkımıne sahıp bır ordunun dogal neferlerı oldugumuzu unutmamalıyız.Bu bılınc sulandıgı zaman kafamıza cuval gecırırler ıste. Bu yuzden en onemlı gorevımız evlatlarımızı ezık psıkolojı ıle batıya karsı bızden adamolmaz bak adamlar sunu nasıl yapmıs edebıyatlarıyla degıl magrur ve buyuk bır devletın cocukları olarak yetıstırmelıyız. Tarıh ıcınde zayıfladıgımız gerı kaldıgımız bır yuz-ıkıyuz sene hıc onemlı degıldır, bu mıllet kendı dınamıklerının farkında olarak ve ıc - dıs dusmanlarla gucunu harcamadan bır 20 yıl gecırse emın olun gene dunyanın en buyuk ve ekonomısıyle,askerı gucuyle korkulan devletlerınden bırı halıne gelır.Tarıh ne ımparatorluklar medenıyetler gordu, roma medenıyetı, osmanlılar,mısırlılar , ruslar dagılmadan once ıkı gucten bırıydı, kımse sanmasın kı amerıkada sonsuza kadar en guclu ve zengın mıllet olacak, butun tarıhın degısımı bır bılımsel bulusa bıle bakabılır. Tarıhımızı gucumuzu bılelım ve cocuklarımıza zayıflık edebıyatı ogretmeyelım, sanlı bır mılletın cocukları olduklarını ogretelım. Saygılar
Güzel yazdın Masteer, Açıkcası Türkün Türke propogandasına da karşı olmakla birlikte, biz hiçbirşeyiz, sıfırız denmesini çok çok daha tehlikeli buluyorum. Tarih derslerimiz rezalet, kurtuluş savaşının, dünyada Emperyalizme karşı kazanılan ilk zafer olduğu pek çoklarınca bilinmiyor. Che Guveara'nın t-shirt'ünü taşıyan bir sürü insan var ülkemizde, ne kadar acıklı birşey, bizim yaptığımızın ellide birini yapamamış romantik bir "kahramancığa" duyulan bu hayranlık. Ne yalan söyleyeyim, Amerikan yaşam tarzının en çok nüfuz ettiği alanlardan biriside vücut geliştirmedir. Amerika'nın dünya egemenliğine ne kadar karşı bile olsam, onlardan gelen, "çok ye, çok kaldır, geniş yaşa" hayat tarzı bu spora merak duyanları ister istemez etkisi altına alıyor. Askerlikte bile, nizamnamelerde direkt amerikan ordusundan alınma idi, bu çok dikkatimi çekmişti. Sonuç olarak, çok fazla siyasete girmeden şunu demek isterim, Amerikan Egemenliği sinsice her alana nüfuz etmiştir, bu konuyu üzülerek itiraf etmeliyim. Herkesin odasına giren telsiz telefon, televizyon ve kişisel bilgisayar, aile birliğini büyük oranda gevşetmiştir. Nerden nereye, işin doğrusu dağınık bir yazı oldu, ama sanırım biz matrix'te gibiyiz, elimizden bir çok şey alınmış, ama hala özgür olduğumuzu zannediyoruz. Yapılması gereken çok şey var, Çanakkale Zaferi çok geride kaldı, o bağımsızlık günleride geride kaldı, üzgünüm...
Selam Karasan, Acıkcası sekılsel degıl bılgıye dayalı ve ayakları yere basan bır bılınc vermelıyız cocuklarımıza.En onemlısı bu gune uzun bır tarıhsel surec ıcınde uzaktan bakabılecek kendını bu gunun sartlarına kaptırmayacak eksıkler ıcın neler yapılmalı dıye dusunup uygulayacak fakat bu mılletın guclu ve ıyı yanlarını da yok saymayacak cocuklar ılerıyı goturur Turkıyeyı. Askerıyedekı calısma notlarının tamamen cevırı oldugunu bılıyorum, hepsı natoya gırmemızle dogrudan amerıkadan alınmıs, cunku zaten sılahların da cogu amerıkadan alınmıs. Ben Tank Astegmendım, bızım ordakı egıtım tanklarının cogu 1.korfez savasında amerıkanın getırdıgı ve teknolojısı eskı oldugu ıcın gerı goturmeyıp zaten verecegı askerı destekten mahsup ederek hıbe ettıgı tanklardı.Ayrıca Alman leoparlarında alınırken yapılan anlasma geregınce trakya dısında kullanılması yasak. Bu yasagı koyanda ıkı dunya savasından da maglup cıkmıs fakat teknolojıde dunya devı olan almanlar. Ancak butun bunların emperyalızme karsı hemen hemen butun devletlere karsı savasmıs ve sonra devamlı zayıflatma polıtıkalarıyla sureklı kafasını kaldırıp ılerıye bakamayan hep bır seylerle ugrasmak zorunda kalan bır donemın tezahuru oldugunu da gormek lazım. Savasta, cesarette , mertlıktekı degerlerımızın ustune bılım ve dısıplınlı calısma ıle bır seyler koymaya basladıkca gucumuz artacak. Alman nasıl basardı , yerle bır olmus bu mıllet nasıl olduda kalkındı? Kendıkendımızı yemeyı bırakıp adam gıbı calıstıkca ve klıse halıne gelmıs ama dogru olan dıs ve ıc oyunlara gelmemeyı ogrendıkce yukselecegız. Bende amerıkan fılm ve komedılerını seyredıyorum, amerıkan yıyecek ve gıyeceklerını de kullanıyorum, cunku bunlara sekılsel bır tepkının anlamı yok. Ama ozunde hıc bırınden de etkılenmıyorum, bır amerıkalının yasam tarzını tasvıp etmıyorum ve uygulamıyorum. Tarıhımı , kım oldugumu , hangı mılletın neyı nıcın yapmak ıstedıgını goruyor ve bır anlık hamasetle degıl mantıklı bır bakıs acısıyla degerlendırıyorum.Bızım mılletın en cok ıhtıyac duydugu sey bıraz kendısının farkında olmak ve dunyada lobı sahıbı olmak kendını daha ıyı ıfade edebılmek bence, nufus olarak ıstanbuldan kucuk ulkelerın dunya arenasında polıtıkada kendılerını daha cok dınletebılmelerı bızım hatamız. Saygılar
Karasan ve masteer'ın konuşmasına ek olarakta, şu an uzun yazamayacağım özür dilerim(siz gayat güzel yazmışsınız), bu zamanlarda artık fiziksel savaş kalmadı. Tabiki önümüzde capacanlı bir Irak örneği var ama, onun süresi dolmuş bir mekanizmanın piminin çekilmesi olduğunu herkes biliyor. Bizim zamanımızın savaşı kültürel. Ve burada da başı çeken Amerika. Cnbc-e dizileri, Rocky'ler, Rambo'lar, elit ve gösterişli Amerikan askerleri, FBI-CIA ajanlarına özenme, Amerika tarzı "free" yaşam tarzı, Amerika'nın her yerinin filmlelerde gösterildiği gibi olduğu vs... Ki bu bence fiziksel savaştan çok daha tehlikeli bir durum. Fiziksel savaş anında sonuç verir, insan kaybı yakın gelecekte fazladır. Ülkenin toplanması 10,20 hatta 50 yıl sürebilir. Ama konu kültürel savaşa gelince, başka bir kültürün etkisi altına girmek, uç anlamda asimilasyon, bundan kurtulmak çok daha uzun zaman ve emek gerektirir. Çünkü bu öyle bir durum oluştururki, eskiye yani orjinale dönmek insanlara geriye gitmek, ilkelleşmek gibi gelir. Bu yüzden bundan olabildiğince kaçınmak gerekir. Şu an günümüzün en etkili silahı sizce nedir? Savaş jetlerimi? Atom bombasımı? Hayır. Hatta hepimizin elinde bu silahtan en az bir tane var. Televizyon. Tahripte bulunduğu yer: Beyin. Etkileme Ölçütü: Kitleler. Amerika'nın medyayıda kontrol ettiğini söylersek, herhalde size biraz fikir vermiş olurum. İkinizede fikirlerinizi yazdığınız için teşekkür ederim. (Bu aralar forumdan uzaktım biraz, ama şimdi aranıza döndüm )
evet jeyje ve diez ekeriniz ve emekleriniz için teşekkürler ve jeyjey bu sayfayı açtığın için teşekkürler bizim düşünemediğimizi sen düşündün sağol ellrine sağlık Masteer iyi bir konuya değinmişsin rahmetli özal cesurdu aynı zamanda sofya meselesini çok iyi hatırlıyorum birde hava tatbikatında ege sınırlarını geçen uçaklarımıza tepki gelince yunanistandan bir ikide roket sallasınlar çocuklar (pilotlar) için bunu söylemişti gerçekten akıllı ve cesur birisiydi ALLAH tan tüm şehitlerimize rahmet diliyorum ancak bu şehitlerin torunları artık onlar gibi savaşamaz çünkü içimizde eksilen çok şey var zaten VATAN sevgisi diye bişey kalmamış herkes bireysel düşünüyor malesef ben çanakkaleye gittim sarıkamışada (duyarlı bir okul müdürümüz vardı sayesinde) okumak ayrı izlemek ayrı birde o tırnaklarla kazılmış siperlere girmek veya hala hem ev hemde müze olan yerlerde delik deşik olmuş üniformaları mataraları kafataslarını havada birbirine çarparak yapışan mermileri(milyonlarca var) görmek daha başka veya tek kurşun sıklımadan gidilen sarıkamış dedelerimizin cesetlerini köpekler parçalamış :cry: dünyanın diğer ucundan anzak torunları geliyor peki kaç kişi çanakkaleye gitti?
Bunlar sadece yaşayabilmek için yediler... Bunu bir okuyun. Bu adamlar bizim (bu vatan) için neler çekmişler. Ruhları şad olsun. [/img]
